این روزها جز اسم تو، اسمی به زبونم نمیاد. مخاطب‌هام رو به اسم تو صدا میکنم. دیگه بعدش نه دستپاچه میشم؛ نه عذرخواهی میکنم. دیگه کسی اشتباهمو بهم نمیگه؛ گوشزد نمیکنه. میدونی... حالا همه خبر دارن. خوبه بی‌پروا اسم تو رو صدا کردن... اسم تو رو "فقط" صدا کردن... خوبه رسوای عالم شدن... خوبه.
