● مریم: ما یه درخت سیب تو حیاطمون داریم؛ اینقدر بزرگه که به طبقه اول رسیده.
● محدثه: اینکه چیزی نیست. درخت سیب ما از طبقه اول هم بلندتره و شاخه‌هاش اومده تو بالکن‌مون.
● بهار: اینکه چیزی نیست. درخت ما اینقدر بلنده که میشه از پشت‌بوم ازش سیب چید.
● زهرا: بابا اینکه چیزی نیست. درخت ما هروقت برسه شاخه‌هاشو برامون تکون میده.
● هلیا: اینا که چیزی نیست. درخت ما وقتی رسید، سیب‌ها رو بسته‌بندی میکنه میفرسته در خونمون.
●● من: !
میگیم زهرا جان، یکم ملاحظه، درس میخونیم!
می‌فرماین که اینجا از اسمش معلومه، خوابگاه، باید بخوابی. میخوای درس بخونی برو درس‌گاه!
(دلم تنگ شده برای روزهای خوابگاه... یعنی تقریباََ یه هفته پیش!)
(...درس‌گاه کدوم وره؟...!)
بابا اصرار که تو این هفته و هفته‌ی بعد کار تموم شه و دکتر عاجزانه می‌خواست این کار رو در حق من نکنیم: سخته... خیلی سخته... اینم آدمه، ماشین که نیست... زجر میکشه... من الآن می‌تونم هر چهار تاشو جراحی کنم... ولی این طفلک گناه داره... سختشه...
میخواستم برم بهش دل‌داری بدم، بگم قول می‌دم مقاومت کنم دکتر... تو رو خدا اینقدر خودتو اذیت نکن...!
پ.ن: بالاخره شترِ جراحی دندان‌های عقل درِ خانه‌ی ما نیز خوابید!
...
من: راستی طیبه! چیستا یثربی رو می‌شناسی؟
طیبه: آره، یکی از ترجمه‌هاش رو خوندم. ترجمه‌ی شعرهای سیلور استاین، شاعر آمریکایی برنده‌ی نوبل. چیستا تو مقدمه‌اش نوشته بود: تقدیم به دخترکان کوچک سرزمینم که تعصب‌های بی جا اجازه نداد عشق را دانسته بمیرند.
من: ...یعنی کتابِ پستچی‌اش رو نمیشناسی؟...
طیبه: امممم...نه!
...
داریم دیگه! این مدلی هم داریم!
توضیح: خانم یثربی نویسنده، مترجم، روان‌شناس، نمایشنامه‌نویس، بازیگر و کارگردان بزرگی هستن، اما اوج شهرت‌شون بین عوام، به واسطه‌ی کتاب "پستچی" بود.
امشب آقاجون رو دیدم. بعد از چند ماه. چقدر شکسته‌تر شده بود. چقدر بغض کردم. چقدر دوست نداشتم تو این حال ببینمش.
همیشه حرف‌هایی که میزنه برام دل‌نشینه. مثل عنوان همین متن که به فارسی میشه: هرکس برای خودش یه جور دیونه ست!
موقع خداحافظی چند بار بهم گفت (به گیلکی!): کار کن. الآن هیچکس به فکر تو نیست، هرکی دنبال کار خودشه. سواد ندارم اما دیدم... خودم دیدم.
چشم آقاجون.
***
امشب زن‌عمو میگفت درعرض دو ماه همه‌ی تصوراتِ بیست ساله‌اش از دو نفر خراب شده. تعجبی نداره یاد تو بیفتم. درسته تصورات من از تو فقط دو سال زنده موند اما پایه‌ی اعتقاداتم شده بودن.
زن‌عمو از اون دو نفر میگفت و من فقط تو رو می‌دیدم.
***
امشب جاقاشقی شیشه‌ای از دست خواهرک افتاد. بابا با لبخند شرورانه‌ای گفت خوب شد شکست!
همیشه اگه از اینجور اتفاق‌ها می‌افتاد بابا سرزنشمون میکرد که بیشتر مراقب باشیم. به دلایل ناشناخته‌ای بابا از این جاقاشقی متنفر بود. طوریکه هروقت روی سفره می‌دیدش به یکی میگفت برگردونش تو آشپزخونه!
البته شاید هم علت واکنش بابا همون قضیه‌ی آینه‌ی چینی و زیب‌النسا و... باشه: از قضا جایگاه قاشق‌ها شکست، خوب شد اسباب بازگشت ها شکست. که این "بازگشت" اشاره به بازگشت‌های مکرر ما به آشپزخونه داره که جاقاشقی رو دور از دیدرس بابا قرار بدیم!
که جنس ما رو به پول‌پرستی متهم میکنی
کجا بودی برق چشم‌های دختری رو ببینی وقتی از ذوق ساعتی ۲۰ بار کادویی که واست با وسواس خریده رو باز میکنه... میبینه... میبوسه... و دوباره میذاره سر جاش. و ما باید همش مراقب باشیم یه وقت از دهنمون نپره که تا حالا طرف برات چیزی خریده؟
که جنس ما رو به شوهرخواهی(!) متهم میکنی
کجا بودی بهونه‌های بنی اسرائیلی دختری رو ببینی وقتی واسه رد کردن خواستگاراش به هر راهی متوصل میشه. و ما باید همش مراقب باشیم یه وقت از دهنمون نپره که فلانی بهتر میتونه خوشبختت کنه.
که جنس ما رو به هوس‌بازی متهم میکنی
کجا بودی لبخند دختری رو ببینی که واسه ناراحت نشدن تو دستش رو از دست‌هات بیرون نمیکشه. و ما باید همش مراقب باشیم یه وقت از دهنمون نپره که ابراز عشقو قلب‌ها بهتر بلدن تا دست‌ها.
که جنس ما رو به بی‌احساسی متهم میکنی
کجا بودی گوله گوله اشک‌های دختری رو ببینی وقتی ازت حرف رفتن شنیده. و ما باید همش مراقب باشیم یه وقت از دهنمون نپره که اگه دوستت داشت نمیرفت.
که الآن حماقت جنس ما رو نتیجه‌گیری میکنی؛ باید بهت بگم احتیاط ما تو نگفتن بعضی حقیقت‌ها شرط عقل بود...
پ.ن۱: گریه نکن زهرا جان، صدای شکستن قلب تو به اندازه کافی بلند بود، فریاد اشک‌هات گوش فلک رو کر میکنه...
پ.ن۲: خوب میشد یکی مردم عصر حاضر رو با اعراب عصر جاهلیت آشنا میکرد تا درمورد جنس مونث تبادل نظر کنن.
..............................................................................................................
به خاطر قضیه‌ای که معلومه و توهین‌های مستقیم و غیرمستقیم (لطیفه و...) ناراحت بودم وگرنه ابداََ بی‌احترامی نمیکنم به همه‌ی آقایون! با اوناییم که خواسته یا ناخواسته باعث شدن دلی بشکنه. کاش این کُری خوندن‌ها یه جایی تموم میشد..
